Gevangen in Byron Bay, de surfcultuur.
Door: Siem
Blijf op de hoogte en volg Jules-Siem-Giedo
18 Januari 2014 | Australië, Byron Bay
Waar we eerder veel rondreden van stad naar stad steeds noordelijker, zitten we nu vast in Byron Bay. Niet alleen omdat het een prachtige stad is qua natuur en qua mensen, maar ook vanwege een stommiteit.
Vanuit Port Macquarie zijn we door gereden naar Coffs Harbour, ook een prachtige plaats gelegen aan de oostkust. Hier vonden we een chille parkeerplaats gelegen aan het strand waar we gingen overnachten. We besloten om op deze parkeerplaats nog een nacht te verblijven, tegen de avond aan leerde we een local en wat duitsers kennen, waarmee we de nodige drankjes genuttigd hebben. Uiteindelijk toen we lagen te slapen, werden we rond een uur of 3 in de nacht wakker gemaakt door een onderhoudsvent die met een megafoon stond te blerren dat we op moesten rotten of 250 dollar boete moesten betalen. Met onze redelijk bezopen kop moesten we toen dus nog op zoek naar een andere plaats. We zijn niet veel verder gekomen dan een straat of 3, en jawel hoor. Toen we smorgens wakker werden stond er een ranger (die er in australie uitzien als G.I Joe) voor onze auto iets uit te schrijven en een foto te knippen van onze auto. Niet veel later kwam de politie er aan: we hadden de politie meneer, een kerel met gelukkig nog wat humor, en de politie mevrouw die zo strak keek als een botoxfles en ons het liefste aan de hoogste boom had willen ophangen. Uiteindelijk won de politiemeneer en kregen we een waarschuwing en moesten we maken dat we wegkwamen.
Voordat we naar byron bay reden, besloten we nog een stop te maken in het plaatsje Nimbin. Een shock van jawelste. om het even kort uit te leggen: in nimbin heeft de gemeenschap schijt aan de overheid qua wiet-beleid. We gingen ons zitten in een cafe waar je overspoeld werd met stickers die te maken hadden met het roken van wiet. Je zag moeders een joint roken terwijl het kind er langs een boek zat te lezen. De mensen zagen eruit als in mijn nachtmerrie's, ingevallen gezichten en wallen van hier tot aan rijkel. Al met al leuk om eens te zien, maar we besloten om hier niet langer dan een dag te blijven.
Onze reis ging verder naar Byron Bay, een cultuurshock van jawelste. De surfcultuur is hier wat overheerst, op elke hoek heb je wel een surfwinkel waar je dingen kunt kopen en huren. Op straat zie je alleen maar surfdudes met haren tot op hun stuitje met een surfboard onder de schouder naar het strand huppelen. Ook uiteraard bikini's, heel veel bikini's... Op iedere auto is wel een surfboard vastgemaakt, ze staan hier op met surfen en gaan zo ook weer slapen. Het nachtleven lijkt hier geen einde te hebben. Op een dinsdag avond zitten de barretjes en kroegen hier gewoon alemaal bomvol. De backpackers schieten hier uit de grond net als onkruid, er lopen proppers op straat die je een restaurant of discotheek willen binnen loodsen. Al met al wel een hele leuke gemeenschap, waar iedereen uiteraard open staat om je te helpen met alles. Wel zijn we hier de strijd aangegaan met de zon. Na de eerste dag zijn we alle 3 zo hard verbrand, dat we de dagen erna bewust in de schaduw bleven.
Zo leven we ook helemaal back to basic. 1 nacht zijn we blijven slapen op tourist village, een soort camping waar veel backpackers met hun auto's staan. Hier kwamen we erachter dat we een band lek hadden. Na veel geploeter en gekut is het uiteindelijk gelukt de band te verwisselen. Wel met hulp van een campingmedewerker die het uiterlijk van quasimodo had, en de stem van pino. Veelal slapen we op parkeerplaatsen en in woonwijken langs de straten, douchen alleen maar als er een openbare douche van een strand in de buurt is,koken op 1 kookpit, drogen af met toilettpapier en nogmaals: slapen in een stationwagen. Onze planning was om gister weer verder te trekken richting het noorden richting brisbane. Totdat we gistermorgen er achterkwamen dat de sleutel van de auto zoek was geraakt. Al onze telefoons waren leeg of hadden geen tegoed meer, en het centrum was niet bepaald op loopafstand. Uiteindelijk is het gelukt om met een telefooncel een garage te bereiken. Maar omdat ze hier werktijden hanteren die de directeuren van de rabobank nog wensen, staan we vast in Massigon street tot maandag. Dan kunnen we een locksmith bereiken die ons hopelijk verder kan helpen...
Wat we ook nog even willen melden, we hebben hier bijna nergens wifi in de buurt, telefoons raken snel leeg en hebben op dit moment dus geen auto waarmee we deze kunnen opladen. Contact met ons kikkerland is daardoor redelijk moeilijk. Dus ouders, vrienden en familie wees gerust. Met ons gaat alles goed. Hopelijk met jullie ook,
see you next time!
Siem, Giedo en Jules
Vanuit Port Macquarie zijn we door gereden naar Coffs Harbour, ook een prachtige plaats gelegen aan de oostkust. Hier vonden we een chille parkeerplaats gelegen aan het strand waar we gingen overnachten. We besloten om op deze parkeerplaats nog een nacht te verblijven, tegen de avond aan leerde we een local en wat duitsers kennen, waarmee we de nodige drankjes genuttigd hebben. Uiteindelijk toen we lagen te slapen, werden we rond een uur of 3 in de nacht wakker gemaakt door een onderhoudsvent die met een megafoon stond te blerren dat we op moesten rotten of 250 dollar boete moesten betalen. Met onze redelijk bezopen kop moesten we toen dus nog op zoek naar een andere plaats. We zijn niet veel verder gekomen dan een straat of 3, en jawel hoor. Toen we smorgens wakker werden stond er een ranger (die er in australie uitzien als G.I Joe) voor onze auto iets uit te schrijven en een foto te knippen van onze auto. Niet veel later kwam de politie er aan: we hadden de politie meneer, een kerel met gelukkig nog wat humor, en de politie mevrouw die zo strak keek als een botoxfles en ons het liefste aan de hoogste boom had willen ophangen. Uiteindelijk won de politiemeneer en kregen we een waarschuwing en moesten we maken dat we wegkwamen.
Voordat we naar byron bay reden, besloten we nog een stop te maken in het plaatsje Nimbin. Een shock van jawelste. om het even kort uit te leggen: in nimbin heeft de gemeenschap schijt aan de overheid qua wiet-beleid. We gingen ons zitten in een cafe waar je overspoeld werd met stickers die te maken hadden met het roken van wiet. Je zag moeders een joint roken terwijl het kind er langs een boek zat te lezen. De mensen zagen eruit als in mijn nachtmerrie's, ingevallen gezichten en wallen van hier tot aan rijkel. Al met al leuk om eens te zien, maar we besloten om hier niet langer dan een dag te blijven.
Onze reis ging verder naar Byron Bay, een cultuurshock van jawelste. De surfcultuur is hier wat overheerst, op elke hoek heb je wel een surfwinkel waar je dingen kunt kopen en huren. Op straat zie je alleen maar surfdudes met haren tot op hun stuitje met een surfboard onder de schouder naar het strand huppelen. Ook uiteraard bikini's, heel veel bikini's... Op iedere auto is wel een surfboard vastgemaakt, ze staan hier op met surfen en gaan zo ook weer slapen. Het nachtleven lijkt hier geen einde te hebben. Op een dinsdag avond zitten de barretjes en kroegen hier gewoon alemaal bomvol. De backpackers schieten hier uit de grond net als onkruid, er lopen proppers op straat die je een restaurant of discotheek willen binnen loodsen. Al met al wel een hele leuke gemeenschap, waar iedereen uiteraard open staat om je te helpen met alles. Wel zijn we hier de strijd aangegaan met de zon. Na de eerste dag zijn we alle 3 zo hard verbrand, dat we de dagen erna bewust in de schaduw bleven.
Zo leven we ook helemaal back to basic. 1 nacht zijn we blijven slapen op tourist village, een soort camping waar veel backpackers met hun auto's staan. Hier kwamen we erachter dat we een band lek hadden. Na veel geploeter en gekut is het uiteindelijk gelukt de band te verwisselen. Wel met hulp van een campingmedewerker die het uiterlijk van quasimodo had, en de stem van pino. Veelal slapen we op parkeerplaatsen en in woonwijken langs de straten, douchen alleen maar als er een openbare douche van een strand in de buurt is,koken op 1 kookpit, drogen af met toilettpapier en nogmaals: slapen in een stationwagen. Onze planning was om gister weer verder te trekken richting het noorden richting brisbane. Totdat we gistermorgen er achterkwamen dat de sleutel van de auto zoek was geraakt. Al onze telefoons waren leeg of hadden geen tegoed meer, en het centrum was niet bepaald op loopafstand. Uiteindelijk is het gelukt om met een telefooncel een garage te bereiken. Maar omdat ze hier werktijden hanteren die de directeuren van de rabobank nog wensen, staan we vast in Massigon street tot maandag. Dan kunnen we een locksmith bereiken die ons hopelijk verder kan helpen...
Wat we ook nog even willen melden, we hebben hier bijna nergens wifi in de buurt, telefoons raken snel leeg en hebben op dit moment dus geen auto waarmee we deze kunnen opladen. Contact met ons kikkerland is daardoor redelijk moeilijk. Dus ouders, vrienden en familie wees gerust. Met ons gaat alles goed. Hopelijk met jullie ook,
see you next time!
Siem, Giedo en Jules
-
18 Januari 2014 - 09:00
Lei En Ans:
Nou wat weer een belevenissen....Lei vraagt zich af of daar ook fietsen zien, of alleen maar auto's .We zien de surfers zo voor ons, net zoals op tv dus. Wauw! Tja die autosleutel moest eel eens gebeuren na veel biertjes en zon. Guido heeft voor het ergste geval toch een autoboekje meegenomen.?....we zijn benieuwd hoe het afloopt. Kijk goed uit voor de zon en tot het volgende nieuws. Xxxx Lei Ans -
18 Januari 2014 - 09:35
Wilma En Harrie Daan En Patricia:
Nou hiere, det is mich tcoh allemaol get, veur zitte os weer te besjeure van de lach. Veur zeen ut idd al veur os, diej sjnoete as se wakker gemaak waers door de pliessie. Mer geur lult d'r uch altied waal oet. Haopelik geit det lokke mit dae sjleutel, mer det geit uch netuurlik weer extra geld koste. Uch vrunj hubbe inne groep al gepould wannier det ut geld op is en wae ut ierste truuk zal komme. Kiek good oet en veur kieke alweer oet nao ut volgende avontuur.
XXX Wilma Harrie Daan Patries -
18 Januari 2014 - 11:23
Truus,Thijs:
Nou jongens nu jullie zoveel bikini,s en inhoud moeten kijken zullen jullie het niet erg vinden dat de sleutels weg zijn.Dat komt wel goed met de sleutels en misschien kunnen jullie dan meteen voor een reserve sleutel zorgen.
Met het eten zit het wel goed met zo,n top koks lijkt mij.
Als ik alles eens terug kijk hebben jullie al een leuke tijd achter de rug.
Let goed op met zonne en voor de rest hopen wij weer snel een bericht te kunnen lezen.
Thijs, Truus en Joost -
18 Januari 2014 - 12:49
Mickey Van Den Borst:
Gentlemen,
Good om weer get te hueren, ondertussen heb ich automonteur sjoerd v. rijswick alias pear gebeld om te kieken wat hea ken beteikenen. Un vlucht noa Australie is te duur, mer alse un sjroevedreijer in t contact duujs en vervolgens de dreudjes volgs en deze in contact brings met de startmotor mot dit volgens deze ‘autogod' kenne lukken.
Verder dink ich det Siem met zien nuuje aanwinst ’t hoedje’ en de verkregen surfplank van Eavers best thoes past in byron bay. Verder had ik gedacht det geur al eerder in aanraking zout zien gekomme met de woute, dus die weddenschap heb ik al verloren.
Have fun en haaij os oppe heugte. -
18 Januari 2014 - 15:05
Patrick Aspers :
Super leuk gesjreeve! Waem van uch haet det talent?
Succes mit de auto, en veural heel veul plezeer! Maar det letste dao twiefel ich neet aan.
Groete, patrick -
21 Januari 2014 - 09:03
Opa Pierre:
MHz hallo boys ik hoor dat jullie al een hoop hebben mee gemaakt en dat jullie al flink verbrand zijn opa heef t gelukkig een heel goede remedie tegen zonnebrand
Smeer je in met tepelzalf er is niks beter, de vettigheid blijft er dagen op zitten en jullie zijn er zo vanaf
Veel groeten van pjeir en gedraag jullie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
