WE HEBBEN DE JACKPOT GEWONNEN. 250.000 DOLLAR
Blijf op de hoogte en volg Jules-Siem-Giedo
18 Februari 2014 | Australië, Darwin
Allereerst is de titel natuurlijk gelogen, dat geluk is ons niet gegund. Maar goed, het is toch alweer een tijdje geleden sinds het laatste reisverslag. Dagen vliegen hier als toen we in de kleuterklas zaten, een week lijkt een dag en toch zijn er weer genoeg dingen gebeurd om een bijbel mee vol te schijven. Vandaar alvast mijn excuses voor de misschien wat 'hak oppe tak' achtige schrijfwijze en de interpunctie zal ook geen 10 verdienen.
Australia day hebben we heel goed gevierd door met 1 duitser, 2 engelse en 2 fransen naar een hostel te gaan waar een feestje was. Uiteindelijk na Noosa hebben we besloten om niet meer te gaan kajakken maar om direct door te rijden naar Airlie beach. En het begon natuurlijk weer fantastisch, naarmate we dichter bij Airlie kwamen hoe erger het weer begon om te slaan. Wat bleek: er was een cyclone in Airlie, en wat voor een. We stonden op een parkeerplaats vlak naast de kust toen we een camera ploeg van 9 news (rtl 4 van australie) zagen filmen. Toen kregen Giedo en ik een briljante ingeving. Beide slechts gekleed in onze onderbroek en bewapend met onze go pro camera zijn we er naartoe gelopen. Giedo speelde cameraman en ik was de weerman, de omhulzing van de handrem diende als microfoon en zo hielden we ons eigen weerbericht. De echte weerman lachtte zich zijn ballen uit zijn string en wij lagen letterlijk en figuurlijk op de grond van het lachen. Midden in de cyclone hebben wij ons beesel wel even op de kaart gezet. Toen we verder reden viel ons op dat werkelijk alles dicht was, bij een supermarkt die wel open was vertelde een medewerker dat door de cyclone in de hele stad de stroom uitgevallen was. Laat dat nu net gebeuren op de vooravond van onze Jules zijn verjaardag. Uiteindelijk hebben we nog een hostel gevonden waar een klein feestje loos was, maar -je raad het al- die gingen om 12 uur dicht. Dus kwamen de felicitatieknuffels van Giedo en mij midden op straat, en kon onze jarige jop lekker samen met ons terug naar ons knus autootje! De volgende dag hebben we natuurlijk alles recht getrokken en hebben we zijn verjaardag heel goed gevierd. De dag die daarop volgde hebben we een tour naar de whitsundays gehad, ocean rafting. Op de snelste speedboot van de whitsundays hebben we bijna alle eilanden gezien en uiteraard ook gestopt op de hoogtepunten. Ook hebben we hier nog even kunnen snorkelen, maar door de cyclone was het zicht onderwater niet geweldig. Op white heaven beach, door vele bestempeld als het mooiste strand van de wereld lag zand dat voor 98% bestond uit 'ik weet de naam niet meer'. Hier konden mensen hun gouden juwelen mee schoonmaken, zo puur is dat soort zand.
In Airlie lag een schitterende lagoon, een groot zwembad recht aan de kust waar je een uitzicht had die je de indruk gaf alsof je naar een schilderij aan het kijken was. Hier hebben we dus veelal onze dagen doorgebracht. Ook zijn we een geweldig stel uit Nijmegen die we in Noosa ontmoet hadden weer tegengekomen, samen met hun zijn we gaan eten en stappen. Uiteindelijk zijn Giedo en ik nog in het bed van Jos en Jolien terecht gekomen, met z'n 4en in een 2 persoonsbed.... Maar wij waren uiteraard allang blij dat we niet in ons ingedeukte blik hoefde te slapen..
Na 4 dagen in Airlie te zijn geweest vonden we het toch wel mooi geweest, maar besloten omdat het zo relaxed was om toch nog 1 dag te blijven, en dat hebben we geweten... Het plan was om eerst even te gaan tanken, dan nog een middagje te vertoeven aan de lagoon en om ons Airlie hoofdstuk af te sluiten nog een keer goed door te zakken in de lokale poolbar. Toen we gingen tanken stond onze auto nog in de slaapstand (dat wil zeggen dat de achterbanken ingeklapt zijn met de matrassen plat, en onze backpacks en spullen op de bijrijdersstoel) dus Giedo en ik zaten op de matrassen achterin. Omdat god het blijkbaar nodig vindt om het in dit land iedere dag 40 graden te laten worden, hing ik mijn hoofd eventjes uit het raam om wat frisselucht binnen te krijgen omdat onze auto een vergelijkbare geur heeft van ' het milieustreutje'. Nou goed niks aan de hand en tanken maar. We stonden nog geen seconde stil op het tankstation toen we een politieauto voor ons zagen stoppen. Meneer agent stapte uit en commandeerde ons dat we de muziek zachter moesten zetten, natuurlijk geen probleem. Maar toen kwam meneer agent op mij af en vroeg wat ik ' in godsnaam' aan het doen was. Ik, onschuldig als ik ben vroeg aan meneer agent wat hij bedoelde. Volgens hem gedroeg ik me volkomen belachelijk op de weg door met mijn hoofd uit het raam te hangen. Toen meneer agent onze auto kwam inspecteren viel hem natuurlijk op dat de matrassen nog plat lagen, en vroeg hoe ik mijn gordel gedragen had. En ja, dan kun je 2 dingen doen: liegen terwijl je weet dat je kansloos bent of eerlijk zijn. Een keuze van een splitsecond, die resulteerde in het vertellen van de waarheid. En dan krijg je een prent van oom agent! Onze wetsdienaar had een uitstraling alsof hij zijn hele jeugd gepest was en wraak wilde nemen door onschuldige backpackers op de bon te slingeren. Alle 3 kregen we een bekeuring van maarliefst 330 dollar. Jules die reed droeg hem wel, maar omdat hij als bestuurder verantwoordelijk was voor ons kreeg hij dezelfde boete! Na heel veel gedachtes negeren en woorden inslikken vertrok oom agent en liet ons achter met het hele dure en prachtige papiertje.
Met alles letten wij natuurlijk op ons geld hier, puur omdat je zoveel wilt doen en voor europeanen australie ook nog eens belachelijk duur is. Na alle 3 toch wel redelijk aangeslagen te zijn besloten we om nog een potje te poolen voordat we gaan slapen om op andere gedachten te komen. Samen met 2 dames uit nederland die we hadden leren kennen hadden we nog een leuke avond. Maaaaaaaaaar toen, misschien voel je hem al aankomen, Airlie liet ons niet gaan zonder nog meer schade aan te richten. Na weer heerlijk bezweet in onze auto wakker te zijn geworden stonden we op om onze tanden te poetsen. Jules zijn mond viel ineens open alsof hij Burgenmeester Dassen naakt had gezien. Onder onze ruitenwisser zat WEER een boete, 220 dollar omdat het in australie verboden is om naast de weg te slapen. 400 dollar p.p boete in nog geen 24 uur tijd, ik denk toch wel een nieuw record...
Na Airlie hebben we onze reis voortgezet naar Cairns, omdat dit toch wel ver rijden was hebben we een stop gemaakt in Mission beach, waar we ook geslapen hebben. Mission beach was op zich een mooi dorp met prachtige natuur, maar meer dan een straat was het niet echt. Wel hebben we hier s'avonds een groep van zo'n 25 kangaroos gezien wat opzich wel weer een hoogtepuntje was. Op onze weg naar Cairns zijn we ook nog bij een regenwoud gestopt. Prachtige natuur waar bomen stonden die zo hoog waren dat vandeuzen groenverzorging met consortes hier wel even voorruit kan.
Toen we aankwamen in Cairns, merkte Jules dat hij bloed aan de onderkant van zijn voet had. Hier had een dikke bloedzuiger zich aan vastgeklampt en Giedo de schrik van zijn leven bezorgt. Verder was Cairns was echt geweldig, ook hier zijn we uiteindelijk toch een dikke week gebleven. Na 5 weken in de auto te hebben geslapen hebben we besloten om toch maar eens in een hostel te gaan slapen. Een echt bed, airco (die kapot was) en wat franse kamergenoten en het was compleet voor ons. S'avonds gingen we vaak stappen, zoals een avond toen we met wat andere mensen van het hostel op de binnenplaats wat zaten in te drinken, bleek er in een kroeg ladies night te zijn. Alle dames kregen gratis drank. Samen met een paar andere kerels in ons hostel hebben Giedo en ik dames kleren aangetrokken en op stap gegaan. om 12 uur liepen we weer schots en scheef terug naar het hostel. Hier heb ik me nog even omgetrokken en ben ik samen met een duister die ik had leren kennen nog naar een andere club gegaan. Om 5 uur lag ik dan ook eindelijk in mijn heeeeerlijke stapelbed. Helaas zijn er uiteraard ook mindere kanten aan een hostel, s'morgens merkte we dat onze gopro camera, samen met zo'n 400 foto's gestolen was. Nogal een tegenvaller dus.
Verder zijn we in Cairns1 dag gaan snorkelen in het great barrier reef. Een fantastische ervaring in het grootste koraalrif ter wereld.
Na 1 week Cairns besloten we om landinwaarts te gaan, Darwin werd onze nieuwe bestemming. In 3 dagen tijd hebben we 2850 km gereden. Voor een beeld te vormen is het handig om deze afbeelding erbij te nemen:http://lifesgreatadventures.com/wp-content/gallery/post-images/no-bumps-on-the-stuart-highway.jpg
3 dagen lang helemaal niks om je heen zien, dorpjes die meer dan 300km uit elkaar liggen. Heerlijk dus om lekker op het gaspedaal te trappen. Door losliggende stenen hebben we ook een sterretje in onze voorruit gekregen, en helaas hebben we hier geen carglass die we kunnen bellen, want de gratis ruitenwissers van bosch waren ook meer dan welkom geweest.
Verder is het ook leuk om te melden dat er s'nachts soms een concert gaande is in onze auto, althans dat vermoeden we. Jules en Giedo die snurken zo hard dat het lijkt alsof ik naast de stortplaats van Thijssen Emans beesel slaap, en ik praat blijkbaar in mijn slaap af en toe; 'onverstaanbaar gebrabbel'. Dan heb je nog de fantastische muggen die mee zoemen, want al slaan we er voordat we gaan slapen 10 dood, dan nog weten er weer 50 muggen binnen te komen. Ik weet zeker dat we een Arena uitverkocht krijgen...
Mede dankzij die geweldige muggen werden we dus lekker optijd wakker (rond half 8) en konden we om 10uur al in Darwin zijn als we door reden. Maar er moest eerst getankt worden, en tanken brengt bij ons meestsl niet veel goeds... Na de afslag op de snelweg om naar een dorpje te gaan sloeg het noodlot toe, we kregen een lekke band en doordat de velg vonkte ontplofte de auto. Dit is natuurlijk een grapje (al weet je het met ons maar nooit). Wat wel gebeurde is dat toen we een mierennest wilde gaan bezichtigen (die worden hier hoger dan 3 meter) we blijkbaar iets te ver van de weg af zijn gereden. Voordat we het wisten hadde we ons zo'n 20 meter van de weg af hardstikke vast gereden, omdat het nu het regenseizoen in het noorden is gebeurt dit nogal snel. Er zijn een deel auto's gestopt om ons te helpen, maar niemand had een touw of iets bij zich. We hebben alles geprobeerd, de wielen uitgegraven, stenen eronder gelegd maar niets wilde helpen. Na 3uur daar gestaan te hebben kwamen er uiteindelijk 2 medewerkers van the council (schoffelaars) die ons konden helpen. Ze gingen een tractor halen want dat was volgens hun de enigste manier. Na een goed half uur kwam een schoffelaar met de tractor terug. De schoffelaar, een kerel die van top tot teen bestikkerd is met tattoos en minder tanden in zijn gebit had dan de gemiddelde bewoner van Sint lucia in Beesel had het beste met ons voor. En net op het moment dat hij het stevige touw aan onze auto bevestigd had, en aan de tractor wilde vast maken kwam zijn baas aan. Alsof het een hoofdstuk was uit het slechtste jongensboek ooit geschreven, schreeuwde de baas dat de schoffelaar onmiddelijk het touw los moest maken. Wat bleek: de schoffelaar had de tractor van zijn baas gepakt zonder het eerst te vragen. De baas pakte de tractor weg en reed (onder nogal luide onvriendelijke verwensingen van ons) weg. Ongeloofelijk, als meneer de baas werkelijk 1min later was gekomen waren we eruit gekomen, we konden letterlijk en figuurlijk wel door de grond zakken. Na 3 uur bleek de reding toch niet nabij. Dus we besloten dat Jules en Giedo naar het dorp gingen wandelen (zo'n 7km verder) en ik bij de auto bleef. Omringd door (letterlijk) zeker 20 vliegen en muggen, die kwamen omdat we onder de modder zaten ben ik op een stoel gaan zitten met een bord met :'please help' erop geschreven. Barry bleek onze redder in nood te zijn, deze fanastische vent kwam ons met zijn 4x4 truck eruit trekken. Onee toch niet, want Barry zijn truck kwam óók vast te zitten, 2 autos achter elkaar vast. Toen kwam de politie langs en buiten de 2 agenten zag ik tot mijn verbazing ook Jules en Giedo uitstappen. De politie had ze onderweg opgepikt, waardoor ze dus ook nog getrakteerd werden op een ritje in de bak van een politie wagen. Bellen achter het stuur deed meneer agent gewoon, en ook hadden ze een leeg blik bier opgemerkt in de auto... Maar uiteindelijk zijn we heel blij natuurlijk dat deze agenten ons bevrijd hebben uit deze benarde situatie.
Op dit moment zijn we dus in Darwin, een mooie stad met een nog mooiere omgeving. Morgen rijden we terug naar Katherine om werk te zoeken want dat is na die boetes toch wel hoognodig... Het stoppen met roken lukt aardig, in de kroeg kan ik het helaas nog niet laten maar dat gaat vast goed komen. Wederom willen we iedereen de groetjes doen, en gaan we ons best doen om ons volgend reisverslag wat eerder te posten!
Houdoe en bedankt!
Siem, Giedo en Jules
Australia day hebben we heel goed gevierd door met 1 duitser, 2 engelse en 2 fransen naar een hostel te gaan waar een feestje was. Uiteindelijk na Noosa hebben we besloten om niet meer te gaan kajakken maar om direct door te rijden naar Airlie beach. En het begon natuurlijk weer fantastisch, naarmate we dichter bij Airlie kwamen hoe erger het weer begon om te slaan. Wat bleek: er was een cyclone in Airlie, en wat voor een. We stonden op een parkeerplaats vlak naast de kust toen we een camera ploeg van 9 news (rtl 4 van australie) zagen filmen. Toen kregen Giedo en ik een briljante ingeving. Beide slechts gekleed in onze onderbroek en bewapend met onze go pro camera zijn we er naartoe gelopen. Giedo speelde cameraman en ik was de weerman, de omhulzing van de handrem diende als microfoon en zo hielden we ons eigen weerbericht. De echte weerman lachtte zich zijn ballen uit zijn string en wij lagen letterlijk en figuurlijk op de grond van het lachen. Midden in de cyclone hebben wij ons beesel wel even op de kaart gezet. Toen we verder reden viel ons op dat werkelijk alles dicht was, bij een supermarkt die wel open was vertelde een medewerker dat door de cyclone in de hele stad de stroom uitgevallen was. Laat dat nu net gebeuren op de vooravond van onze Jules zijn verjaardag. Uiteindelijk hebben we nog een hostel gevonden waar een klein feestje loos was, maar -je raad het al- die gingen om 12 uur dicht. Dus kwamen de felicitatieknuffels van Giedo en mij midden op straat, en kon onze jarige jop lekker samen met ons terug naar ons knus autootje! De volgende dag hebben we natuurlijk alles recht getrokken en hebben we zijn verjaardag heel goed gevierd. De dag die daarop volgde hebben we een tour naar de whitsundays gehad, ocean rafting. Op de snelste speedboot van de whitsundays hebben we bijna alle eilanden gezien en uiteraard ook gestopt op de hoogtepunten. Ook hebben we hier nog even kunnen snorkelen, maar door de cyclone was het zicht onderwater niet geweldig. Op white heaven beach, door vele bestempeld als het mooiste strand van de wereld lag zand dat voor 98% bestond uit 'ik weet de naam niet meer'. Hier konden mensen hun gouden juwelen mee schoonmaken, zo puur is dat soort zand.
In Airlie lag een schitterende lagoon, een groot zwembad recht aan de kust waar je een uitzicht had die je de indruk gaf alsof je naar een schilderij aan het kijken was. Hier hebben we dus veelal onze dagen doorgebracht. Ook zijn we een geweldig stel uit Nijmegen die we in Noosa ontmoet hadden weer tegengekomen, samen met hun zijn we gaan eten en stappen. Uiteindelijk zijn Giedo en ik nog in het bed van Jos en Jolien terecht gekomen, met z'n 4en in een 2 persoonsbed.... Maar wij waren uiteraard allang blij dat we niet in ons ingedeukte blik hoefde te slapen..
Na 4 dagen in Airlie te zijn geweest vonden we het toch wel mooi geweest, maar besloten omdat het zo relaxed was om toch nog 1 dag te blijven, en dat hebben we geweten... Het plan was om eerst even te gaan tanken, dan nog een middagje te vertoeven aan de lagoon en om ons Airlie hoofdstuk af te sluiten nog een keer goed door te zakken in de lokale poolbar. Toen we gingen tanken stond onze auto nog in de slaapstand (dat wil zeggen dat de achterbanken ingeklapt zijn met de matrassen plat, en onze backpacks en spullen op de bijrijdersstoel) dus Giedo en ik zaten op de matrassen achterin. Omdat god het blijkbaar nodig vindt om het in dit land iedere dag 40 graden te laten worden, hing ik mijn hoofd eventjes uit het raam om wat frisselucht binnen te krijgen omdat onze auto een vergelijkbare geur heeft van ' het milieustreutje'. Nou goed niks aan de hand en tanken maar. We stonden nog geen seconde stil op het tankstation toen we een politieauto voor ons zagen stoppen. Meneer agent stapte uit en commandeerde ons dat we de muziek zachter moesten zetten, natuurlijk geen probleem. Maar toen kwam meneer agent op mij af en vroeg wat ik ' in godsnaam' aan het doen was. Ik, onschuldig als ik ben vroeg aan meneer agent wat hij bedoelde. Volgens hem gedroeg ik me volkomen belachelijk op de weg door met mijn hoofd uit het raam te hangen. Toen meneer agent onze auto kwam inspecteren viel hem natuurlijk op dat de matrassen nog plat lagen, en vroeg hoe ik mijn gordel gedragen had. En ja, dan kun je 2 dingen doen: liegen terwijl je weet dat je kansloos bent of eerlijk zijn. Een keuze van een splitsecond, die resulteerde in het vertellen van de waarheid. En dan krijg je een prent van oom agent! Onze wetsdienaar had een uitstraling alsof hij zijn hele jeugd gepest was en wraak wilde nemen door onschuldige backpackers op de bon te slingeren. Alle 3 kregen we een bekeuring van maarliefst 330 dollar. Jules die reed droeg hem wel, maar omdat hij als bestuurder verantwoordelijk was voor ons kreeg hij dezelfde boete! Na heel veel gedachtes negeren en woorden inslikken vertrok oom agent en liet ons achter met het hele dure en prachtige papiertje.
Met alles letten wij natuurlijk op ons geld hier, puur omdat je zoveel wilt doen en voor europeanen australie ook nog eens belachelijk duur is. Na alle 3 toch wel redelijk aangeslagen te zijn besloten we om nog een potje te poolen voordat we gaan slapen om op andere gedachten te komen. Samen met 2 dames uit nederland die we hadden leren kennen hadden we nog een leuke avond. Maaaaaaaaaar toen, misschien voel je hem al aankomen, Airlie liet ons niet gaan zonder nog meer schade aan te richten. Na weer heerlijk bezweet in onze auto wakker te zijn geworden stonden we op om onze tanden te poetsen. Jules zijn mond viel ineens open alsof hij Burgenmeester Dassen naakt had gezien. Onder onze ruitenwisser zat WEER een boete, 220 dollar omdat het in australie verboden is om naast de weg te slapen. 400 dollar p.p boete in nog geen 24 uur tijd, ik denk toch wel een nieuw record...
Na Airlie hebben we onze reis voortgezet naar Cairns, omdat dit toch wel ver rijden was hebben we een stop gemaakt in Mission beach, waar we ook geslapen hebben. Mission beach was op zich een mooi dorp met prachtige natuur, maar meer dan een straat was het niet echt. Wel hebben we hier s'avonds een groep van zo'n 25 kangaroos gezien wat opzich wel weer een hoogtepuntje was. Op onze weg naar Cairns zijn we ook nog bij een regenwoud gestopt. Prachtige natuur waar bomen stonden die zo hoog waren dat vandeuzen groenverzorging met consortes hier wel even voorruit kan.
Toen we aankwamen in Cairns, merkte Jules dat hij bloed aan de onderkant van zijn voet had. Hier had een dikke bloedzuiger zich aan vastgeklampt en Giedo de schrik van zijn leven bezorgt. Verder was Cairns was echt geweldig, ook hier zijn we uiteindelijk toch een dikke week gebleven. Na 5 weken in de auto te hebben geslapen hebben we besloten om toch maar eens in een hostel te gaan slapen. Een echt bed, airco (die kapot was) en wat franse kamergenoten en het was compleet voor ons. S'avonds gingen we vaak stappen, zoals een avond toen we met wat andere mensen van het hostel op de binnenplaats wat zaten in te drinken, bleek er in een kroeg ladies night te zijn. Alle dames kregen gratis drank. Samen met een paar andere kerels in ons hostel hebben Giedo en ik dames kleren aangetrokken en op stap gegaan. om 12 uur liepen we weer schots en scheef terug naar het hostel. Hier heb ik me nog even omgetrokken en ben ik samen met een duister die ik had leren kennen nog naar een andere club gegaan. Om 5 uur lag ik dan ook eindelijk in mijn heeeeerlijke stapelbed. Helaas zijn er uiteraard ook mindere kanten aan een hostel, s'morgens merkte we dat onze gopro camera, samen met zo'n 400 foto's gestolen was. Nogal een tegenvaller dus.
Verder zijn we in Cairns1 dag gaan snorkelen in het great barrier reef. Een fantastische ervaring in het grootste koraalrif ter wereld.
Na 1 week Cairns besloten we om landinwaarts te gaan, Darwin werd onze nieuwe bestemming. In 3 dagen tijd hebben we 2850 km gereden. Voor een beeld te vormen is het handig om deze afbeelding erbij te nemen:http://lifesgreatadventures.com/wp-content/gallery/post-images/no-bumps-on-the-stuart-highway.jpg
3 dagen lang helemaal niks om je heen zien, dorpjes die meer dan 300km uit elkaar liggen. Heerlijk dus om lekker op het gaspedaal te trappen. Door losliggende stenen hebben we ook een sterretje in onze voorruit gekregen, en helaas hebben we hier geen carglass die we kunnen bellen, want de gratis ruitenwissers van bosch waren ook meer dan welkom geweest.
Verder is het ook leuk om te melden dat er s'nachts soms een concert gaande is in onze auto, althans dat vermoeden we. Jules en Giedo die snurken zo hard dat het lijkt alsof ik naast de stortplaats van Thijssen Emans beesel slaap, en ik praat blijkbaar in mijn slaap af en toe; 'onverstaanbaar gebrabbel'. Dan heb je nog de fantastische muggen die mee zoemen, want al slaan we er voordat we gaan slapen 10 dood, dan nog weten er weer 50 muggen binnen te komen. Ik weet zeker dat we een Arena uitverkocht krijgen...
Mede dankzij die geweldige muggen werden we dus lekker optijd wakker (rond half 8) en konden we om 10uur al in Darwin zijn als we door reden. Maar er moest eerst getankt worden, en tanken brengt bij ons meestsl niet veel goeds... Na de afslag op de snelweg om naar een dorpje te gaan sloeg het noodlot toe, we kregen een lekke band en doordat de velg vonkte ontplofte de auto. Dit is natuurlijk een grapje (al weet je het met ons maar nooit). Wat wel gebeurde is dat toen we een mierennest wilde gaan bezichtigen (die worden hier hoger dan 3 meter) we blijkbaar iets te ver van de weg af zijn gereden. Voordat we het wisten hadde we ons zo'n 20 meter van de weg af hardstikke vast gereden, omdat het nu het regenseizoen in het noorden is gebeurt dit nogal snel. Er zijn een deel auto's gestopt om ons te helpen, maar niemand had een touw of iets bij zich. We hebben alles geprobeerd, de wielen uitgegraven, stenen eronder gelegd maar niets wilde helpen. Na 3uur daar gestaan te hebben kwamen er uiteindelijk 2 medewerkers van the council (schoffelaars) die ons konden helpen. Ze gingen een tractor halen want dat was volgens hun de enigste manier. Na een goed half uur kwam een schoffelaar met de tractor terug. De schoffelaar, een kerel die van top tot teen bestikkerd is met tattoos en minder tanden in zijn gebit had dan de gemiddelde bewoner van Sint lucia in Beesel had het beste met ons voor. En net op het moment dat hij het stevige touw aan onze auto bevestigd had, en aan de tractor wilde vast maken kwam zijn baas aan. Alsof het een hoofdstuk was uit het slechtste jongensboek ooit geschreven, schreeuwde de baas dat de schoffelaar onmiddelijk het touw los moest maken. Wat bleek: de schoffelaar had de tractor van zijn baas gepakt zonder het eerst te vragen. De baas pakte de tractor weg en reed (onder nogal luide onvriendelijke verwensingen van ons) weg. Ongeloofelijk, als meneer de baas werkelijk 1min later was gekomen waren we eruit gekomen, we konden letterlijk en figuurlijk wel door de grond zakken. Na 3 uur bleek de reding toch niet nabij. Dus we besloten dat Jules en Giedo naar het dorp gingen wandelen (zo'n 7km verder) en ik bij de auto bleef. Omringd door (letterlijk) zeker 20 vliegen en muggen, die kwamen omdat we onder de modder zaten ben ik op een stoel gaan zitten met een bord met :'please help' erop geschreven. Barry bleek onze redder in nood te zijn, deze fanastische vent kwam ons met zijn 4x4 truck eruit trekken. Onee toch niet, want Barry zijn truck kwam óók vast te zitten, 2 autos achter elkaar vast. Toen kwam de politie langs en buiten de 2 agenten zag ik tot mijn verbazing ook Jules en Giedo uitstappen. De politie had ze onderweg opgepikt, waardoor ze dus ook nog getrakteerd werden op een ritje in de bak van een politie wagen. Bellen achter het stuur deed meneer agent gewoon, en ook hadden ze een leeg blik bier opgemerkt in de auto... Maar uiteindelijk zijn we heel blij natuurlijk dat deze agenten ons bevrijd hebben uit deze benarde situatie.
Op dit moment zijn we dus in Darwin, een mooie stad met een nog mooiere omgeving. Morgen rijden we terug naar Katherine om werk te zoeken want dat is na die boetes toch wel hoognodig... Het stoppen met roken lukt aardig, in de kroeg kan ik het helaas nog niet laten maar dat gaat vast goed komen. Wederom willen we iedereen de groetjes doen, en gaan we ons best doen om ons volgend reisverslag wat eerder te posten!
Houdoe en bedankt!
Siem, Giedo en Jules
-
18 Februari 2014 - 16:44
Wilma En Harrie Daan En Patricia:
Nou jongens,
Wat ein verhaole weer, veur hubbe ech in eine deuk gelaege, as ein bietje veursjtelling haes kens se dich ut gezich van Jules laeven dig veursjtelle as det dr Burgemeistger Dassen neks haet gezeen. Prachtig en noe mer sjnel werk vinje want ut geld raak netuurlik erg sjnel op mit zoveul bonne.
Ameseer uch weer, groetjes, Wilma, Daan, Patricia, Harrie van de Witteberg............ -
18 Februari 2014 - 17:10
Ron S.:
Prachtig verhaol..!
Amezeer uch en succes mit werk zeuke, kump vas good as ich ut zo leas -
18 Februari 2014 - 21:01
Lei En Ans:
Nou, nou, veur zeen het hielemaol veur os...ha, ha.
geur hubt eine behuurlijke trip gemaak. Wat eiin belaevenissen en det in 6 waeke.
Geniet lekker verder en haopelik gauw aan t werk. Veul groetjes, lei en ans -
18 Februari 2014 - 21:11
Miriam Van Den Borst:
Gelukkig weer uhn teiken van laeve hahaha wat uhn avonture geur kent strakkes uhn leuk book sjrieve as geur truuk ziet.
Jammer det de monete zo hel der door gaon.
Hiel veul succes met ut zeuke van werk en ig ken neet wachte tot ug volgende avonture!
Hiel veul groetjes vanoet de Nuujstraot xxx -
18 Februari 2014 - 22:19
Juul Bos:
Haa mannen!! Waat ein prachtig verhoal is dit weer.. Siem doe mos later ech schriever wuure ofzo, prachtig, lach mich kapot haha! Geur heb waal heel veul pech gehad in un korte tied, hopelijk heb ge de kommende tied minder pech!
Succes met werk zeuke en geniet van ugge verdere reis!
Ich kiek weer oet nao ug volgende verhoal!
Kus! -
18 Februari 2014 - 22:48
Tante Fien:
Och och jongens, hopelijk is het toch nog een beetje leuk, maaaaar zo wordt je wel sterk voor het leven!
Ik vind het heel leuk dat ik jullie reiz een beetje mag mee "reizen "!
Nu doe toch maar de gordel om en kijk waar jullie kunnen slapen, want anders is het geld toch wel vlug op. Hopelijk vinden jullie werk.
Zo Jules, nog een hele fijne tijd ( natuurlijk ook aan Siem en giedo)
Knuf , tante Fien -
19 Februari 2014 - 12:41
Vasek En Ans Baolder:
Geweldig wat unne sjoene verhaole en wat geeij dao allemaol mei makt gewuun neet te gluuve whahaa on verstelbaar is bieno get um unne film van te maken, geneet der nog van en hopelijk heb ge gauw werk gevonge um alles te bekostige .
grtjessss xx -
19 Februari 2014 - 13:00
Truus:
Nou jongens wat een verhaal weer. Dat hadden jullie in Beesel nooit mee kunnen maken.
Die bekeuring en de gestolen camera is natuurlijk heel vervelend. Het blijkt volgens de mevrouw van de verzekering dat je niemand kunt vertrouwen al doen ze nog zo aardig. Let op de spullen. Want het is zo'n gedoe.Maar dat de foto's weg zijn is dood zonde.
Wij hopen dat het weer beter is geworden en dat het kajakken toch nog een keer kan door gaan.
Als jullie werk zoeken kun je misschien bij die boer van die schoffelaars vragen?!
Wij wensen jullie heel goed weer, leuk werk en veel plezier met z'n drieen en met ieder die jullie tegen komen.
Dat was het weer groeten Thijs ,Truus en Joost -
19 Februari 2014 - 13:45
Pè Cuijpers:
Heej, jonges.
Wat heb ich weer genoate van uch sjoène verhoale. Siem.. dow hebs ech dien beroep gemis. Dink nog ens good nao of se genne sjrièver wils waere. Dao busse vur geboare. Fantastisch. Ich geniet heej achter de pc en zeen uch reis al hielemoal vur mich. Al hoap ich det uch verdere boetes besjpaart bliève, angers mot geej dao dalik allein maar werke vur de printe te betale. Det zou jaomer zien. Verder wins ich uch nog hiel vuel plezeer en blief vural geniete van alles wat geej meimaak. Dit kump noeits mier truuk, huer. Hiel vuel groetjes en ich wach al in sjpanning op 't volligende verhaol. Liefs Pè -
19 Februari 2014 - 22:00
Troubie:
Ha,
Geweldig om jullie verhalen te lezen. Hopelijk vinden jullie snel werk, zodat jullie verder kunnen met gaan met jullie avontuur.
Groetjes en een knuffel vanuit de troubie. -
26 Februari 2014 - 08:52
Liza:
Hallo jongens,
Wat geniet ik van jullie verhalen......lachen man!!!!
Heel veel genieten nog samen en zo te lezen missen jullie de carnaval niet!!
Succes met werk zoeken.
Groetjes Liza. -
27 Februari 2014 - 09:16
Malou:
Haaa jongens! Hahaha wat een geweldig verhoal weer! Siem (neem aan dets dich det gesjreeve hebs), als ich het verhoal aant leaze bun huur ik het dich geweun hel op vertellen, geweldig haha! Bietje jammer van al die boetes, maar superleuk om te leaze wie ge geniet van het leave doa: lang leve de lol! Hopelijk is het ondertussen al gelukt met werk zeuke! Ik kiek oet noa uch volgende verslaag! Vergeat neet te genieten!! XX liefs Malou -
18 Maart 2014 - 19:52
Margriet,jeroen,nicole,wouter:
Ha jonges, Waat ein sjoen verhaole en wat maak geur eine geweldige tied door......
Jaomer van die bonne..." zoer geld"
Haopelik vindj geur gauw werk zodet de kas weer gesjpek ken waere. Hiel veul plezeer verder, veur laeze 't gaer weer. Groetjes....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
